مطالعه تطبیقی پرسپکتیو در نگارگری ایرانی و سبک کوبیسم
کد مقاله : 1057-3RDARTCONF (R2)
نویسندگان
نادیا عزتی *
دانشجو
چکیده مقاله
این پژوهش به بررسی نحوه بازنمایی فضا و استفاده از پرسپکتیو در دو رویکرد هنری متفاوت می‌پردازد. نگارگری ایرانی، با بهره‌گیری از پرسپکتیو عمودی و حذف پرسپکتیو خطی، روایتی ذهنی و معنوی از فضا ارائه می‌دهد. این رویکرد هنری با تأکید بر رنگ‌های زنده، جزئیات دقیق، و ترکیب‌بندی‌های سطحی، نوعی روایت‌گری نمادین را به مخاطب القا می‌کند. در مقابل، سبک کوبیسم، با تجزیه فرم‌ها و نمایش هم‌زمان چندین زاویه دید، بازتعریفی نوین از پرسپکتیو ارائه می‌دهد. هدف این پژوهش مقایسه تطبیقی میان این دو سبک است تا تفاوت‌ها و شباهت‌های آن‌ها در نحوه بازنمایی فضا، استفاده از تکنیک‌ها، و تأثیر زمینه‌های فرهنگی و تاریخی بررسی شود. این پژوهش توصیفی-تحلیلی و تطبیقی است که از منابع کتابخانه‌ای و اسنادی برای گردآوری اطلاعات و تحلیل نمونه‌های هنری استفاده کرده است. نتایج مطالعه نشان می‌دهد که هر دو سبک از بازنمایی واقع‌گرایانه فاصله گرفته‌اند؛ اما نگارگری ایرانی با تأکید بر روایت معنوی و کوبیسم با تمرکز بر فرم‌های هندسی و پرسپکتیو چندگانه، مخاطب را به تجربه‌ای منحصربه‌فرد از فضا دعوت می‌کنند. ا ستفاده از لایه‌ها، تمایز بین کاراکترها و نمادگرایی از جمله مولفه هایی هستند که در نگار گری ایرانی مورد توجه هستند. اما در کوبیسم که ریشه در نگاه فلسفی غرب دارد چندگانگی دیدگاه‌ها، ترکیب حجم و فرم و استفاده از رنگ‌های غیرواقعی مولفه هایی هستند که باعث ایجاد درک عمیق تر از فرم و فضا می شوند. این مطالعه همچنین بر تعاملات فرهنگی و تأثیر بسترهای اجتماعی و تاریخی در شکل‌گیری این سبک‌ها تأکید دارد.
کلیدواژه ها
پرسپکتیو، نگارگری ایرانی، کوبیسم
وضعیت: پذیرفته شده